Βρετανικό νεκροταφείο Μπράλου

Οι περισσότεροι θα το έχουμε προσέξει, μια καλοστημένη, πέτρινη μάντρα στα δεξιά του δρόμου Άμφισσα – Λαμία, λίγο έξω από τη Γραβιά και στην κατεύθυνση προς Λαμία, που γράφει BRALO BRITISH CEMETERY. Τη δουλειά έχει όμως ένα βρετανικό νεκροταφείο στη Φωκίδα, από πότε βρίσκεται εκεί, ποιοι βρίσκονται θαμμένοι εκεί και ποιος φροντίζει – αν το έχετε παρατηρήσει είναι πάντα πολύ τακτοποιημένο – αυτό το αλλόκοτο για την περιοχή μνημείο;

Σύμφωνα με το Commonwealth War Graves Commission, το νεκροταφείο του Μπράλου βρίσκεται εκεί από το 1917 και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν και οι δυνάμεις την Αντάντ χρησιμοποιούσαν το λιμάνι της Ιτέας και τη σιδηροδρομική γραμμή του Μπράλου για μεταφορά εφοδίων στο μέτωπο της Μακεδονίας. Τα γερμανικά υποβρύχια περιπολούσαν στη Μεσόγειο και οι συμμαχικές δυνάμεις έπρεπε να βρουν πιο ασφαλές και σύντομο δρόμο ανεφοδιασμού: Τάραντας – Ιτέα και μετά στο σταθμό του Μπράλου. Εκεί υπήρχε στρατιωτικό νοσοκομείο και στη συνέχεια, απ’ τον Οκτώβρη του 1917 και το νεκροταφείο. Σήμερα στο νεκροταφείο βρίσκονται 102 τάφοι, 95 ανδρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και 7 άλλων εθνικοτήτων. Χαρακτηριστικό πολύ είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των θαμμένων έχει σαν αιτία θανάτου την μεγάλη επιδημία γρίπης (Ισπανική Γρίπη) που σάρωσε ολόκληρη την υφήλιο μεταξύ 1918 και 1920.

Μην Ταΐζεις το Αδηφάγο Κήτος!

Εξαιρετικό από το : http://to-adifago-kitos.gr/

Σταμάτα. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Κάνε πίσω.

Πιθανότατα έχεις φτάσει σε αυτήν τη σελίδα γιατί θεάθηκες να απαντάς σε ένα δύσκολο άτομο σε κάποιο δημόσιο χώρο συζήτησης, όπως μία λίστα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ένα φόρουμ. Με πολιτισμένο και υψηλής πνευματικότητας ύφος, τους έδινες μια δίκαιη ευκαιρία ακρόασης, με την ελπίδα μιας παραγωγικής συζήτησης.

Αυτό είναι αξιέπαινο και τιμητικό για σένα, αλλά το σχέδιο θα λασπώσει και θα σου γυρίσει πίσω σαν μπούμερανγκ. Απαντώντας σε αυτά τα άτομα, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να τα ενθαρρύνεις. Κάθε ήρεμη, λογική, και προσεκτικά διατυπωμένη απάντηση που γράφεις, απλά γεννά ακόμη ένα ασυνάρτητο κατεβατό. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις να απαντάς αυτήν τη στιγμή.

Η μόνη διέξοδος είναι να διακόψεις τον κύκλο.

Θα μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις μια στρατηγική αντιπαράθεσης, απαντώντας σε κάθε κείμενο του προκλητικού με μια παθιασμένη καταδίκη αυτών που έγραψε. Αυτό θα φανεί ικανοποιητικό για λίγο, αλλά σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις ότι κάνεις μια τρύπα στο νερό: Αυτό το άτομο θα απαντά με κάτι εντελώς άσχετο, και θα αναρωτιέσαι γιατί μπήκες καν στον κόπο να ασχοληθείς. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άλλοι στη λίστα θα δουν τη "συζήτηση" και πιθανόν να ακολουθήσουν με δικά τους flames, τα οποία δε θα ωφελήσουν σε τίποτα. Μην σπαταλάς τον χρόνο σου προς αυτή την κατεύθυνση.

Η μόνη λύση είναι να σταματήσεις το πρόβλημα στη ρίζα του -- που είναι τελικά: η προσοχή σου. Αυτοί οι ανθρώποι τρέφονται από την προσοχή των άλλων και των απαντήσεων τους. Δεν ενδιαφέρονται για το ποια είναι η απάντηση, αρκεί να λάβουν κάποια απάντηση. Δε διαβάζουν το περιεχόμενο αυτών που γράφεις, το μόνο που βλέπουν είναι το γεγονός ότι έγραψες κάτι. Συνεπώς, η καλύτερη λύση είναι να τους αγνοείς. Μην τους μιλάς. Μην ανταλλάζεις μηνύματα. Μην αναγνωρίζεις την ύπαρξη τους.

Αν πρέπει να απαντήσεις οπωσδήποτε, τότε γράψε ένα μήνυμα μιας γραμμής με ένα σύνδεσμο σε αυτήν τη σελίδα, ούτως ώστε οι υπόλοιποι στη λίστα να καταλάβουν τι σκέφτεσαι.

Μαζί, μπορούμε να πετύχουμε!

On The Road Again

Επετειακό – Η μάχη στις Καρούτες, 5/8/1944

Από το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ - 1985.

Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν *

* όπου γουρουνόφατσες, οι έλληνες και βρετανοί δημοσιοκάφροι

Μία υπέροχη μέρα

Κόκκινο, το αγαπημένο μου χρώμα…

Ευτυχώς εδώ στην Ελλάδα βάλαμε πάτο στο βαρέλι, σώσαμε το ευρώ και άλλα τέτοια φαιδρά.

Ακροδεξιός: ο καλύτερος φίλος του εργοδότη

Συμπληρωματικά και καπάκι με την προηγούμενη ανάρτηση, το παρακάτω βίντεο με το πρόσφατο παραλήρημα του μπουμπούκου:

Για να μην ξεχνάμε τίνος τα ταξικά-οικονομικά συμφέροντα εκφράζει ο πάσης φύσης και απόχρωσης ακροδεξιός και οι συνοδοιπόροι του, καθώς και τα μέσα που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για να μας τα επιβάλει.

Η ετήσια ακροδεξιά μάζωξη στο Κλήμα Φωκίδας

Επειδή οι εποχές που έρχονται είναι δύσκολες και πρέπει να αποφασίσεις ‘με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις’, κάποιοι φαίνεται να έχουν διαλέξει συνοδοιπόρους.

Αξίζει να μεταφερθεί αυτούσιο το παράπονο των χρυσαυγιτών για τον φετινό ‘εορτασμό’ :

Η σεμνή τελετή έγινε παρουσία των συγγενών των θυμάτων και εκπροσώπων αντιστασιακών οργανώσεων.

(έτσι εξηγείται η παρουσία γνωστών μας προσώπων;)

Αξιοπρόσεκτο είναι ότι για πρώτη φορά φέτος η οργάνωση της εκδήλωσης ΔΕΝ έγινε από τη νομαρχία όπως τις άλλες χρονιές αλλά από τον σύνδεσμο πολεμιστών του 5/42 συντάγματος ευζώνων.

(μην είστε και αχάριστοι, κοτζάμ μνημείο σας αναστηλώσανε πέρσι)

ΔΕΝ παρέστησαν επίσης εκπρόσωποι των στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών που αυτό αποτελεί προσβολή στη μνήμη εκείνων που σφαγιάστηκαν από τους απάτριδες κομμουνιστές και θα πρέπει να ντρέπονται που φοράνε την τιμημένη στολή του Έλληνος Αξιωματικού. Μα πού να την βρούνε την ντροπή οι καρεκλοκένταυροι κομματικοί χαρτογιακάδες με τις δάφνες στα πηλίκια;

(τα ίδια άραγε να πιστεύουν και οι άλλοι παρευρισκόμενοι εκεί, αλλά να ντρέπονται να το φωνάξουν;)

Πάντως αξίζει προσοχής πως οι εκπρόσωποι των χρυσαυγιτών ήταν απ’ την οργάνωση της νοτιοδυτικής Ελλάδας, προφανώς οι απόγονοι αυτών που γλίτωσαν τη μάχη, πέρασαν στην Πάτρα και επάνδρωσαν τους ταγματαλήτες. Οι πατρινοί εμφανίστηκαν, οι ντόπιοι σε ποιες ζεστές αγκαλιές εκκολάπτονται ακόμα;

Καταστροφή κεφαλαίου

«Και πράγματι, από το 1825, όταν ξέσπασε η πρώτη γενική κρίση, όλος ο βιομηχανικός και εμπορικός κόσμος, η παραγωγή και η ανταλλαγή όλων των πολιτισμένων λαών, καθώς και των λιγότερο ή περισσότερο βαρβαρικών τους εξαρτημάτων, εξαρθρώνονται περίπου κάθε δέκα χρόνια. Η κυκλοφορία των εμπορευμάτων σταματάει, οι αγορές έχουν παραγεμίσει, τα προϊόντα βρίσκονται εκεί, τόσο μαζικά όσο και απούλητα, το μετρητό χρήμα γίνεται αόρατο, οι πιστώσεις εξαφανίζονται, τα εργοστάσια κλείνουν, οι εργαζόμενες μάζες στερούνται μέσων για την ύπαρξή τους, επειδή παρήγαγαν υπερβολικά απ' αυτά πολλά, η μια χρεοκοπία ακολουθεί την άλλη, και ο ένας πλειστηριασμός τον άλλο.

Η στασιμότητα αυτή διαρκεί χρόνια, παραγωγικές δυνάμεις όσο και προϊόντα σπαταλούνται και καταστρέφονται μαζικά, μέχρι να διατεθούν, επιτέλους, οι συσσωρευμένες μάζες των εμπορευμάτων και, μάλιστα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη υποτίμηση, μέχρι να ξαναβρούν, σιγά-σιγά, το ρυθμό τους η παραγωγή και η ανταλλαγή.

Έπειτα, ο ρυθμός, σιγά-σιγά, επιταχύνεται, γίνεται τριποδισμός, ο βιομηχανικός τριποδισμός γίνεται καλπασμός και αυτός, με τη σειρά του, αυξάνεται και εξελίσσεται πάλι στην αχαλίνωτη πορεία ενός ολοκληρωμένου βιομηχανικού, εμπορικού, πιστωτικού και κερδοσκοπικού αγώνα δρόμου μετ’ εμποδίων για να φτάσει στο τέλος πάλι, μετά από τα πιο ριψοκίνδυνα σάλτα, στον τάφο του κραχ. Και, έτσι, το ίδιο επαναλαμβάνεται κάθε φορά από την αρχή».

Αντι-Ντίρινγκ, Φ. Ένγκελς, σελ. 427-428

Η οπτικοποίηση της διαδικασίας που περιγράφει ο Ένγκελς προέρχεται από το sibilla-gr-sibilla.blogspot.com και αποτελεί ευγενική προσφορά του ομίλου ΔΟΛ, ο οποίος μετά το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων και την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, ολοκλήρωσε την απαξίωση κεφαλαίου με την καταστροφή των συσσωρευμένων μαζών των εμπορευμάτων. Γιατί και τα βιβλία, εμπόρευμα είναι.

Τα μικροαστικά

Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας, θα σας φάνε ζωντανούς, κανίβαλοι, κανίβαλοι θα γίνουν.

Τα μικροαστικά από το Σφυροδρέπανο:

Για το βλαδίμηρο οι μικροϊδιοκτήτες-μικροπαραγωγοί αναπαράγουν αδιάκοπα τον καπιταλισμό, βάσει της ακατανίκητης δύναμης της συνήθειας. Και η ρόζα –αν δε με απατά η μνήμη μου- παρομοίαζε τη μεσαία τάξη με κάποιον που ανεβαίνει σε μια πλαγιά, σέρνοντας έναν βράχο κι έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να σταματήσει στα μισά της ανηφόρας και να παραμείνει εκεί σταθερός. Ώσπου τον παίρνει ο κατήφορος, τον τσακίζει ο βράχος της προλεταριοποίησης και καταλήγει στους πρόποδες της κοινωνικής πυραμίδας.

Κάποιοι άλλοι διαχωρίζουν την έννοια του μικρού αστού –δηλ του μικρού ιδιοκτήτη καπιταλιστή- από αυτήν του μικροαστού –ή τουλάχιστον δεν τις ταυτίζουν. Κι αν το ερμηνεύω σωστά, το κόμμα υιοθετεί εν μέρει αυτόν το διαχωρισμό και μιλά για μισθωτούς εργαζόμενους που παρουσιάζουν μικροαστικά χαρακτηριστικά βάση του εισοδήματος ή της θέσης τους στην παραγωγή –πχ στο αστικό κράτος, ή σε κάποιον ιδεολογικό μηχανισμό του.

Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας, όπως λέει κι ο τζωρτζ όργουελ στον τίτλο ενός μυθιστορήματός του, που όμως δε μιλούσε για το στάλιν και την εσσδ και δεν έγινε ευρύτερα γνωστό.

Ποιοι είναι μικροαστοί όμως; Ποια είναι τα όρια της τάξης τους και της συνείδησής τους που αναγνωρίζει τον εχθρό στα μονοπώλια, αλλά ονειρεύεται να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, με τη μαζοχιστική λογική: ό,τι δε μπορείς να πολεμήσεις, αγάπησέ το; Και το κυριότερο, ποιος τους εκφράζει πολιτικά; Ας ξεκινήσουμε με αυτό το τελευταίο.